Knokken voor Zita is het derde deel uit de serie ‘De paardenmeiden’ van Netty van Kaathoven en begint meteen waar deel twee eindigde. De paardenkampen uit Gaat Vicca het redden? zijn afgelopen en Rens en de drie paardenmeiden Sanne, Femke en Malaika wachten samen op de manege om naar huis gebracht te worden.
Voor Sanne betekent ‘naar huis’ iets speciaals, want in het vorige deel heeft ze besloten om na de zomervakantie bij haar vader en broer in te trekken in plaats van terug te keren naar haar moeder. Het is Femkes moeder die haar wegbrengt en haar vrienden gaan natuurlijk ook mee. Sanne is maar wat blij dat Femke en Malaika nog even bij haar blijven omdat zij tenminste begrijpen waarom ze niet meteen door het dolle heen is als haar vader haar verrast met een eigen paard, Zita. Toch draait Sanne bij en ze begint te wennen aan haar nieuwe omgeving. Het helpt ook dat Rens in de buurt woont en bij haar op school zit. Daarnaast maakt ze kennis met Merel. Hoewel Merel in een rolstoel zit, rijdt ze met haar paard Ilona onstuimig door de bossen. Te onstuimig eigenlijk, en het loopt dan ook goed fout, waardoor Merels ouders Ilona willen verkopen. Voor Sanne gaat het ook mis. Zita blijkt te zijn gestolen en bovendien is ze ernstig ziek.
Van Kaathoven toont een minder mooie kant van de paardenwereld en het leed dat daaruit kan voortvloeien. Het gaat over het gesjoemel met pasporten en het misbruiken van vertrouwen van kopers die geen verstand hebben van paarden. Ze confronteert de lezer met de problemen en de pijn die gepaard gaan met het hebben van een ouder en ziek paard. Zonder melig te worden laat ze Sanne dit op haar eigen - weliswaar idealistische - manier verwerken. De nevenlijnen uit de voorgaande delen lopen gewoon door en monden opnieuw uit in een vijftal vragen aan het einde van deze episode. Nieuwe lezers kunnen gemakkelijk instappen omdat de gebeurtenissen uit het verleden telkens kort worden uitgelegd. Van Kaathoven neemt ook al een fragment op uit het vierde deel, waarin een muildier centraal zal staan. Ze kiest dus opnieuw voor een minder traditioneel onderwerp voor een meidenboek over paarden.
Net zoals in de vorige delen worden de cursief gedrukte paardentermen uit het verhaal achteraan in een woordenlijst verklaard. De termen worden opgelijst in volgorde van verschijning in het verhaal, maar een alfabetische lijst was makkelijker geweest.
Knokken voor Zita heeft het zeker in zich om zowel meisjes die de serie al kennen als nieuwe lezers te ontroeren. [Natascha Coene]

Dit derde deel uit de serie 'De Paardenmeiden'* is prima te lezen zonder de eerste twee delen te kennen. Sanne maakt in dit deel heftige dingen mee. Omdat ze bij haar vader gaat wonen, moet ze haar vriendinnen, school en manege achterlaten. Haar vader heeft een paard voor haar gekocht, maar algauw blijkt dat hij daar niet veel verstand van heeft. Ondanks het feit dat de schrijfstijl weinig aan de verbeelding overlaat, staan de dood van een paard en een ongeluk met een paard garant voor gevoelsdrama. De thema's die daarnaast nog spelen – een meisje in een rolstoel, diefstal, oplichting – draaien ook allemaal om de paarden. Dat in Sannes leven alles over paarden gaat, wordt overtuigend beschreven en daarom is dit boek goed geschikt voor de doelgroep paardenmeisjes (in spé). De paardrijtermen in de tekst zijn schuingedrukt en worden achterin uitgelegd in een woordenlijst (beleren, paniekknoop, achttal). De schrijfster publiceerde onlangs ook 'Faiza is mijn held'**. Vanaf ca. 10 jaar.