Met de verhalen van “vos” worden kleuterboeken naar een volgend niveau getild. Ook dit boek is humoristisch opgebouwd. Deze keer heeft vos immers het plan opgevat om dokter te worden. Hij zou er alles aan doen om patiënten te hebben, zelfs als hij daar op een sluwe manier zelf moet voor zorgen. Op het einde blijkt vos echter niet zo slecht als hij eerst lijkt. Dat bewijst hij door de speciale zorgen die zijn enige en unieke patiënt krijgt.

Dit boek is zowel in verhaal en tekeningen wat complexer dan de meeste kleuterboeken, wat niet wil zeggen dat het erg moeilijk is. De verhaallijn neemt veel onverwachte wendingen en weet te verrassen. Moeilijke woorden zoals stethoscoop worden omschreven zodat dit boek wel laagdrempelig is, al stoort dit niet voor kinderen die over een groter vocabularium beschikken. Er zijn immers genoeg andere moeilijke (maar minder cruciale) woorden die dit boek qua taal erg rijk maken. Ook symboliek wordt niet uit dit boek geweerd. Zo klopt vos zijn hart erg traag wanneer hij geen patiënten lijkt te hebben en hij zich in zijn eigen wachtzaal zit te vervelen. Wanneer hij op het einde de verrassende job van zijn leven gevonden lijkt te hebben, hoort hij zijn hart weer heel snel en stevig slaan. De illustraties zijn opgebouwd door aquarelletjes te combineren met hier en daar een collagetechniek. Het kleurenpalet weet het boek in de juiste sfeer te plaatsen. De emoties worden subtiel weergegeven maar zijn superleuk om te bekijken.